ΜΗΠΩΣ ΑΚΟΜΗ ΜΕ ΨΑΧΝΕΤΕ;

ΜΗΠΩΣ ΑΚΟΜΗ ΜΕ ΨΑΧΝΕΤΕ;
Με ένα ΚΛΙΚ στην εικόνα θα με ξαναβρείτε!

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Ο φίλος μου ο Ιωνάθαν.

Τέλη Ιουλίου 2005, σε κάποιο κάμπιγκ στη Χαλκιδική. Ο ήλιος μόλις είχε αρχίσει να παίρνει το δρόμο προς τη Δύση. 'Ημουν ξαπλωμένη κάτω από ένα φοίνικα, αγναντεύοντας την θάλασσα και την ομορφιά της φύσης. Τρεις μέρες πριν, κάτω από αυτόν τον φοίνικα είχα τελειώσει την ανάγνωση του βιβλίου "Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον". 'Ενας γλάρος, διαφορετικός από τους άλλους, τον οποίο αγάπησα και θαύμασα όπως όλοι, όσοι διάβασαν το βιβλίο. Μπροστά μου ένα πέτρινο στενό γεφυράκι να μπαίνει βαθειά στη θάλασσα, ορίζοντας έτσι και τα σύνορα του κάμπιγκ.
Τότε τον είδα! Καθόταν εκεί. Στο τέρμα από το γεφυράκι. 'Αρπαξα το κινητό με σκοπό να τον φωτογραφίσω και πλησίασα περπατώντας μέσα στη θάλασσα , πλάι από το γεφυράκι. 'Ηταν κουρνιασμένος και λαβωμένος. Η δεξιά του φτερούγα κρεμόταν ακουμπώντας η άκρη της πάνω στη ζεστή πέτρα.Το θλιμμένο βλέμμα του, καρφωμένο πέρα μακρυά στον ορίζοντα. Σαν να κοιτούσε το προορισμό του ή σα να περίμενε κάτι να έρθει από κει. Αγνόησε τελείως την παρουσία μου.
Τον άγγιξα με την ανάστροφη της παλάμης μου απαλά στα φτερά του, με φόβο μη τον τρομάξω. Δεν κινήθηκε καν. Με αγνοούσε επιδεικτικά.' Αρχισα να τον χαϊδεύω όλο και περισσότερο, σε μια προσπάθεια να του δείξω πως δεν ήταν μόνος.


Ανασηκώθηκε χωρίς να πάρει το βλέμμα του από τον ορίζοντα. Προχώρησε λίγα βήματα μπροστά μισανοίγοντας τα φτερά του, σε μια προσπάθεια να πετάξει.

Ξαναγύρισε πίσω. Στάθηκε μπροστά μου και με κοίταξε ίσα στα μάτια. Το βλέμμα του ήταν θυμωμένο. Μήπως θύμωσε που τον ένόχλησα; Μήπως έτσι είναι το βλέμμα των γλάρων; Μήπως με συμπάθησε;
'Εμεινε έτσι ασάλευτος μπροστά μου για λίγα λεπτά. Σα κάτι να μου ζητούσε.Σα κάτι να 'θελε.Ή μήπως ήταν ιδέα μου; Αλλά πως να επικοινωνήσει ένας γλάρος με χτυπημένο φτερό, με έναν άνθρωπο που δεν έχει καν φτερά;

Πήρε και πάλι το δρόμο προς την άκρη της γέφυρας και γω τον ακολουθούσα περπατώντας δίπλα του μέσα στο νερό. Μόλις έφτασε στο τέρμα, άρχισε να ανοιγοκλείνει δυνατά τα φτερά του σε μια προσπάθεια να πετάξει. Μάταια!
"'Αλλη μια φορά" του ψυθιρίζω.
Δεύτερη προσπάθεια,μερικά μικρά πηδηματάκια και πάλι χτύπημα των φτερών του, αλλά πάλι τίποτα.
"Προσπάθησε,θα τα καταφέρεις"!
Στην τρίτη προσπάθεια κατάφερε να απογειωθεί. Δεν πήγε όμως μακρυά. 'Εκανε κύκλους πάνω απ' το κεφάλι μου, με τη μια φτερούγα να κρέμεται άτσαλα, δίνοντας μια αστεία εικόνα που με έκανε να χαμογελάσω. Σιγά σιγά άρχισε να παίρνει ύψος και να ξεμακραίνει προς τον ορίζοντα.
Ξαφνικά παίρνει στροφή προς το μέρος μου, κάνοντας μια χορευτική φιγούρα, σταθεροποιεί τα φτερά του ζυγιάζοντας τα και μετά βουτιά προς τη θέση που βρισκομουν. Μερικοί κύκλοι γρήγοροι, με τα φτερά σε θέση οριζόντια και τελείως ακίνητα, γερμένος λοξά σχεδόν κάθετα με τη θάλασσα. Τον κοιτούσα και γυρνούσα γύρω- γύρω χωρίς να τον χάνω από τα μάτια μου. Με μια απότομη κίνηση άρχισε να κουνάει τα φτερά του, πήρε ύψος, γύρισε το βλέμμα στον ορίζοντα που τον καλούσε προκλητικά και πέταξε ψηλά στον ουρανό. Τον είδα να κατευθύνεται βιαστικός στον προορισμό του. Πετούσε όμορφα ακόμη και με τη φτερούγα να κρέμεται.Σήκωσα το χέρι σε μια κίνηση αποχαιρετισμού. Θαύμασα και ζήλεψα ταυτόχρονα το πέταγμά του. Ένας κόμπος στο λαιμό, δυό δάκρυα που κατάπια , μια εγωιστική ελπίδα ότι θα ξαναγυρίσει να παίξει μαζί μου και ταυτόχρονα μια ευχή.

Πέτα, Ιονάθαν μου, πέτα! Φύγε!


Αν καμμιά φορά με θυμηθείς, έλα να μου δείξεις τις καινούργιες φιγούρες που έμαθες!


Καλά ταξίδια να έχεις!



(Η ιστορία είναι 100% αληθινή και οι φωτογραφίες τραβηγμένες με το κινητό μου)

"Tα φτερά μου ανοίγω στον αέρα
ότι απομένει απ' τη ζωή είναι μια μέρα
είν' ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια
(δύο γλάροι) που γυρνάν ξανά στα ίδια"
>

Get your own playlist at snapdrive.net!

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μα εσύ έγραψες τη συνέχεια του βιβλίου!
Και αν ακόμα είναι φανταστικό το γεγονός που αναφέρεις,κατάφερες και το ζωντάνεψες με την περιγραφή σου.
Να μη γράφεις έτσι γιατί δεν μου αρέσει να συγκινούμαι...
Καλησπερίζω.

giant13 είπε...

Γλάρος Ιωνάθαν..., διάβασα και έμαθα γι αυτόν πριν πολλά χρόνια μέσα απ τους 4τροχούς.
Ναι, μέσα σε ένα περιοδικό γιά αυτοκίνητα.
Ο δημοσιογράφος και πρόεδρος των τεχνικών εκδόσεων, Κώστας Καββαθάς έχει αναφερθεί πολλές φορές στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα και τις πραγματικές αξίες και στόχους που πρέπει να στοχεύουμε, ξεχωρίζοντας μέσα απ το μπουλούκι, οπως ακριβώς ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβιγκστον.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τον γονάτισες το Ρίτσαρντ Μπαχ απόψε...συν το ότι με συγκίνησες μέχρι δακρύων...
Ειλικρινά δεν την περίμενα αυτή την εξέλιξη, με τη μια του φτερούγα σπασμένη.
Εδώ ο γλάρος σου τον κόλλησε στον τοίχο τον Ιωνάθαν..

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

akrat είπε...

οι πρώτες αράδες του διηγήματός σας ήταν ΜΑΓΙΚΕΣ είχαν έναν ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΛΟΓΟ σπάνιο... η συνέχεια και οι φωτό σας είναι ένα θρόισμα στην καλοσύνη την γλυκίτητα και την επιθυμιά....
επιθυμιά για να ρθει ξανά το θέρος και τα αγαπημένα μας κάμπιγκ...
καλή σου ημέρα

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Ένας γλάρος, διαφορετικός από τους άλλους!
Πετούσε όμορφα...
Θαύμασα και ζήλεψα ταυτόχρονα το "πέταγμά" του!

Ανασα του Βορρα είπε...

Synea,
Αλοίμονο στον άνθρωπο που δεν συγκινείται!Να σου αρέσει όταν συμβαίνει.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Ανασα του Βορρα είπε...

Γιγαντα,
για όλους αυτούς τους λόγους που ανέφερες ξεχώρισα και αγάπησα τον Ιωνάθαν.

Ανασα του Βορρα είπε...

Γλαρένια μου με κάνεις και ντρέπομαι.
Ε όχι και να γονατίσω τον Bach!:)
'Εγραψα μια πολύ απλή ιστορία, όπως ακριβώς την βίωσα.Τίποτα περισσότερο.

Ανασα του Βορρα είπε...

Akrat μου,
με έκανες να ανατρέξω στο κείμενό μου να ψάξω τις "ερωτικές αράδες".
Δεν τις βλέπω πίστεψέ με.Μάλλον τελικά ισχύει αυτό που είπε ο Σεφέρης ότι ένα ποίημα(στη προκειμένη ίσως και ένα κείμενο) ο καθένας το εκλαμβάνει διαφορετικά.
Κατά τα άλλα σ'ευχαριστώ πολύ.
'Οσο για το κάμπιγκ(αν είσαι κάμπερ θα με καταλάβεις)δυστυχώς είναι μια πονεμένη ιστορία, που τελείωσε μαζί μ'εκείνο το καλοκαίρι(2005),
μετά από 15 χρόνια 3μηνης καλοκαιρινής ζωής στη φύση.Κλαίω ακόμη!!!!!

Ανασα του Βορρα είπε...

Φίλη μου Αμάλθεια.
Προβληματίστηκα.Επαναλαμβάνεις 3 φράσεις από το κείμενό μου.
Και γω αναρρωτιέμαι και αν θες βοήθησε με να καταλάβω.
α.Τις επαναλαμβάνεις γιατί σου άρεσαν;
β.Τις επαναλαμβάνεις γιατί δε σου άρεσαν;
γ.Τις επαναλαμβάνεις για κάποιον άλλο λόγο που δεν μου έγινε αντιληπτός;

Κούκος είπε...

Αυτό το ποστ είναι μια απόδειξη πως μια απλή, καθημερινή ιστορία στα χέρια της Ανάσας μπορεί να γίνει μια υπέροχη παράσταση!
Πάντα τέτοια.

Ανώνυμος είπε...

Η ιστορία είναι αληθινή και πολύ όμορφα δοσμένη. Και με ευαισθησία δοσμένη.
Χαίρομαι που σε "ανακάλυψα".

Dr_MAD είπε...

Πολύ όμορφη ιστορία ανάσα μου...

Εντ ντου γιου νόου σάμθινγκ?
Μάι ρίαλ νέιμ ιζ ιωνάθαν... γέαπ

Τώρα με έκανες δικό σου
Καλησπέρες ;-)

Ανασα του Βορρα είπε...

Κούκε μου,
Μια περίεργη διχρωμία αισθάνομαι να με περιβάλλει!
Εμένα, με κάνεις να κοκκινίζω από το σχόλιο σου,ενώ το κείμενό μου ωχριά μπροστά στα δικά σου!
Ευχαριστώ πολύ πάντως για τα καλά σου λόγια!

Ανασα του Βορρα είπε...

Sotiri k,

Καλώς ώρισες στο τσαρδάκι μου!
Η χαρά της ανακάλυψης είναι αμοιβαία!

Ευχαριστώ!

Ανασα του Βορρα είπε...

MadΙωνάθαν!!!!!

Δεν το μπιλίβ ιτ!!!!!

Ις ιτ τρου?

Αρ γιου μαι Ιωνάθαν?!?!?!?!

Ν.Α. Λάμπης είπε...

@ Ανάσα του Βορρά ...και γενικώς ανάσα

«'Εγραψα μια πολύ απλή ιστορία, όπως ακριβώς την βίωσα.Τίποτα περισσότερο.»

Και το θεωρείς λίγο αυτό;;;

Μην σταματήσεις να γράφεις πολύ απλές ιστορίες, όπως ακριβώς τις βιώνεις.

Θα στενοχωρηθούμε μερικοί...

Ανασα του Βορρα είπε...

Λάμπη καλοσώρισες!

"Λάμψε" μου να βρω το δρόμο μου ,γιατί ως καινούργια,χαμένη είμαι μέσα στην άγνωστη ακόμη για μένα μπογκόσφαιρα!

Σ'ευχαριστώ πολυ για την επίσκεψη και τα *"αναπτερωτικά"* σου λόγια.

* εκ του αναπτερώνω * :))

Dr_MAD είπε...

Ιτ ιζ τρου

Εντ γιες άι εμ...
:-P

Ανασα του Βορρα είπε...

Mad Ιωνάθαν,
δεν ξέρω για ποιό από τα δύο να χαρώ περισσότερο!
Γιατί έχω πλέον τον προσωπικό μου ντόκτορ;;'Η γιατί ξαναβρήκα τον Ιωνάθαν μου; :P:P

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Με την ανασα σου εμφυσησες ζωη στον ιωναθαν σου και εκρηξη αισθηματος σε ολους μας.
Μετα την προσφατη γνωριμια μας ειπα να μπω να σε γνωρισω λιγο καλυτερα και κοιτα που επεσα.Σε μια απ τις καλυτερες και πιο "ανθρωπινες" ιστορίες που διαβασα ή ακουσα εδω και πααααρα πολυ καιρο.Να σαι καλα και μην αλλαξεις ποτε.

Ανασα του Βορρα είπε...

'Εξω από τον κύκλο,
Καλή σου μέρα.
Δεν νομίζω ότι θα τα "καταφέρω" ποτέ να αλλάξω σε κάποια πράγματα τουλάχιστον.Κατά τα άλλα απλά προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Σ'ευχαριστώ πολύ!