ΜΗΠΩΣ ΑΚΟΜΗ ΜΕ ΨΑΧΝΕΤΕ;

ΜΗΠΩΣ ΑΚΟΜΗ ΜΕ ΨΑΧΝΕΤΕ;
Με ένα ΚΛΙΚ στην εικόνα θα με ξαναβρείτε!

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

Η σκιά της φλόγας

"Κι γω σ’ ευχαριστώ! Αν και το πιο μικρό...αυτό ήταν το πιο όμορφο "ταξίδι" μας από τα προηγούμενα."
Ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο κι η πόρτα έκλεισε.
Αυτή τη φορά όχι με δύναμη ή κλωτσιά όπως άλλοτε. Όχι! Απαλά, αργά, σιγανά. Σαν κάποιος να κοιμόνταν και δεν ήθελε να τον ξυπνήσει.
Σώμα και κεφάλι στηρίχτηκαν στη πόρτα, μάτια που σφάλισαν, χέρια που παρέλυσαν και κρέμασαν, αλλά η ακοή συνέχισε να ελπίζει…
Ήχος από βήματα που απομακρύνονταν…ήχος ασανσέρ που ανεβαίνει… ήχος ασανσέρ που σταματάει… ήχος κλεισίματος πόρτας ασανσέρ… ήχος ασανσέρ που κατεβαίνει… και μετά …ο τρομακτικός ήχος της απόλυτης σιωπής. Η ανάσα έκανε μια διακεκομμένη θορυβώδη βουτιά στους πνεύμονες, όταν συνειδητοποίησε ότι είχαν αδειάσει.
'Ορμηξε στα στίβενσαν. Δυο δάχτυλα που έτρεμαν έκαναν προσπάθεια να βγάλουν ένα τσιγάρο που έσπασε στη διαδρομή. Δεύτερο… βγήκε σώο! Η στέρηση της νικοτίνης ήταν σίγουρα αυτό που έφερνε το τρέμουλο. Δυο ώρες χωρίς τσιγάρο και μάλιστα με τέτοια συζήτηση….δεν είναι λίγο. 'Ασχετα αν τις ώρες που ήταν μαζί , η τελευταία της έγνοια ήταν το κάπνισμα. Δεν της το είχε απαγορέψει ποτέ. Αντιθέτως! Αλλά δεν ήθελε να του το θυμίζει σκεπτόμενη μήπως τον παρασύρει πάλι σε παλιές του «αμαρτίες».
Τον σεβόταν πάνω απ’ όλα. Τον σεβόταν όσο τίποτα άλλο! Τον «σεβόταν» όχι με την έννοια του φόβου…αλλά με την άλλη, την …γνήσια, εκείνη που πηγάζει από… πού στο διάολο είναι ο αναπτήρας; Ποτέ δεν τον βρίσκεις όταν τον χρειάζεσαι.
Θαρρείς και εξαφανίζεται ως δια μαγείας. Μα πριν λίγο, που της μιλούσε, όταν γύρισε τα μάτια προς το διαχωριστικό, ψάχνοντας ένα σημείο να κρύψει το βλέμμα της, είδε τον αναπτήρα πάνω στα τσιγάρα της. Ήταν σίγουρη γι’ αυτό! Βρήκε άλλον κι άναψε τσιγάρο. Δυσκολεύτηκε να σημαδέψει τη φωτιά εκεί που έπρεπε. Όταν το πέτυχε, συνέχισε να κρατάει τον αναπτήρα αναμμένο στην ίδια θέση. Σα να προσπαθούσε με τη φλόγα του να κάψει τις αναμνήσεις... τα όνειρα…
Η νικοτίνη βούτηξε με λύσσα στο αίμα. Ένοιωσε το μούδιασμα. Το τρέμουλο δεν σταμάτησε. Περίεργο!
Προχώρησε προς τη μπαλκονόπορτα. Κοίταξε κάτω στο δρόμο, πιέζοντας με τον αντίχειρα του χεριού που κρατούσε το τσιγάρο, τη δεξιά άκρη του κάτω της χείλους, δαγκώνοντας την. Ο καπνός εισχώρησε στη μύτη και τα μάτια της και δάκρυσε. Από αυτό ήταν τα δάκρυα λοιπόν; Από τον καπνό! Φοβήθηκε μήπως ήταν… από κάτι άλλο(;)… Αποκλείεται! Δεν έκλαιγε εύκολα. Σχεδόν ποτέ!
Της ήρθε στο νου η Λαμπέτη στη «Φιλουμένα Μαρτουράνο»… «Ντουμή, κλαίω, κλαίω Ντουμή…κλαίω, μπορώ και κλαίω…»!!! Άγγιγμα των δακρύων με το δείκτη… δοκιμή της γεύσης τους με την άκρη της γλώσσας. Μιμήθηκε την κίνηση της Λαμπέτη-Φιλουμένα. Πικρά της φάνηκαν. Μπα, θυμάται ότι πριν πολλά πολλά χρόνια, τότε που μπορούσε να κλάψει, ότι ήταν αλμυρόξινα. Και τώρα πικρά; Άλλαξε η γεύση τους; Το κωλοτσίγαρο θα φταίει.
Ίσα που πρόλαβε να δει τον σκούρο μπλε όγκο της Ξαρά να εξαφανίζεται στη βροχή, παίρνοντας τη τελευταία στροφή.
-Καλό «δρόμο» να έχεις και να προσέχεις.

Τραγούδι:Marianna Faithfull"Who will take my dreams away"
Σκηνή από την ταινία:"Girl on the bridge"

63 σχόλια:

Κούκος είπε...

Ας είμαι εγώ ο πρωτος που θα χαιρετίσει τη νεα σου προσπάθεια!
Υπέροχο, προχώρα.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Ο ιδρωτας ειχε μολις στεγνωσει,αλλα οι μυρωδιες ηταν ακομα εδω.Εκανε δυο βηματα προς το μερος μου.Της εδωσα ενα λεπτο,μα δεν αντεξα αλλο."Ελα, διπλα μου" της ειπα."Αμα πεσει μια πετρα στη λιμνη προκαλει κυματα το ξερω.Μα κι αυτο σιγα σιγα σβηνει.Αργα αργα...μεχρι να πεσει η επομενη..."
Εγειρε πανω μου.Μυρισα τα μαλια της.Σηκωσε το βλεμμα της και με κοιταξε στον καθρεφτη καταματα.Ενα δακρυ κυλισε και στις δυο μας.Ενωσαμε τα χειλη μας.Της ειπα "σ αγαπω". Καναμε μια τελευταια τζουρα και σβησαμε το ρημαδι.Οχι αλλη πικρα υποσχεθηκαμε.
Εριξε κατι πανω της και βγηκε εξω. "Καλο δρομο" της φωναξα απο τον καθρεφτη. "Καλο δρομο να χεις και να προσεχεις".

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Αυτός; Τη σέβεται;

Ανώνυμος είπε...

αγάλματα κομάτια τα μάτια της τα δυό
Ανάσα τ΄ονομάτης το μικρό ......

...και χάνετε γιά πάντα στο δρόμο του Ερμή!

diva είπε...

Ας πάει στην ευχή..ε..κι ένα δάκρυ το κέρδισε κι αυτό..άντε..φέρε ένα τσιγάρο (από τη μάρκα μου) να κάνουμε μαζί κυκλάκια...

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Το "κωλοτσίγαρο" θα φταίει... να προσέχεις!

Ανασα του Βορρα είπε...

Κούκε
Σ'ευχαριστώ πολύ.
Θα προσπαθήσω.

Ανασα του Βορρα είπε...

Καλέ μου,*εξω από τον κυκλο* ,

κι αν η καθε ιστορία είναι δαφορετική....
το τέλος είναι συνήθως ίδιο.
Και το παρακάτω κομμάτι μου άρεσε πολύ!
"Αμα πεσει μια πετρα στη λιμνη προκαλει κυματα το ξερω.Μα κι αυτο σιγα σιγα σβηνει.Αργα αργα...μεχρι να πεσει η επομενη..."

(Πολλές οι συμπτώσεις ε;)

Ανασα του Βορρα είπε...

Πολύ εύστοχη η ερώτησή σου *Syna*.
Θες και απάντηση ε;
Ζόρικα!
Μπορώ να πάρω τη βοήθεια του κοινού; :P

Ανασα του Βορρα είπε...

Ανώνυμε,
Μακρύς είναι ο δρόμος του "Ερμή"
και με λαβύρινθο μοιάζει...

Ανασα του Βορρα είπε...

Παρ΄τσιγάρο *diva*.
Πρόσεχε μη σου μπει ο καπνός στο μάτι.
Τσούζει πολύ το άτιμο! ;)

Ανασα του Βορρα είπε...

Α-μάθεια πάρε για να μάθεις!

"Όσοι με το χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, και γελασμένοι"

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πείθει και παρασύρει η ζωντανή περιγραφή σου...
΄Επιασα ...στυλό (είναι που το 'κοψα το ρημάδι..., για να μιμηθώ την πίεση με τον αντίχειρα και το δάγκωμα της άκρης του χείλους...

Πολύ ωραίο!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Πολύ καλό...

giant13 είπε...

Ομορφη η ιστορία σου.
Οτι και ναπροσθέσω, θα ναι φτωχότερο.

Α! πάω για τσιγάρο στην κουζίνα.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο. Καλή αρχή!!!

faraona είπε...

Μετα την ερωτηση Synas δεν εχω να προσθεσω αλλο.Καλημερα ομορφια μου!

Ανασα του Βορρα είπε...

Φύρδην,
με συγκίνησες πάλι.
'Εκανες τη κίνηση με το στυλό για να καταλάβεις.Χαίρομαι που δεν καπνίζεις.Ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να "εμβαθύνεις".

Ανασα του Βορρα είπε...

Την καλημέρα μου *σπίθα*,και ένα ευχαριστώ.

Ανασα του Βορρα είπε...

Ραντεβού στη κουζίνα *Γίγαντα*.
Εκεί θα τα πούμε με καφέ και τσιγάρο.
Την καλημέρα μου

Ανασα του Βορρα είπε...

Βασικέ Μέτοχε....
Προσπαθώ.

Ανασα του Βορρα είπε...

Ζήτησα τη βοήθεια του κοινού *Φαραόνα*.Δεν με βοήθησες
και βοήθεια κοινού δε βλέπω :(.
Οπότε θα πω την απάντηση σε σένα και στη *Συναίσθηση*που ρωτάτατε και το πολύ πολύ να "χάσω".
'Αποψή μου είναι,αυτό που εμείς νοιώθουμε, όταν είναι συναίσθημα όμορφο,αυτό έχει και την μεγαλύτερη αξία.Ας μη το χαλάμε αν αξίζει να το νοιώθουμε ή όχι.Τα ερωτηματικά και οι αμφιβολίες, το μόνο που κάνουν είναι να καταστρέφουν όλη την ομορφιά του.

faraona είπε...

Δεν εχασες τιποτα ουτε προκειται!Και συμφωνω με οσα λες απολυτα.Απλα επειδη δεν εχω πολλα περιθωρια χρονου μπροστα μου κι επειδη το εργο το εχω δει τουλαχιστον ....ας μην πω ποσες φορες γιατι δεν ενδιαφερει και κανεναν,σε τετοιες περιπτωσεις μ ενδιαφερει παρα, μα παρα πολυ μονον ο σεβασμος του αλλου .Ουτε καν η αμοιβαιοτητα,ουτε καν η αγαπη.Μονο ο σεβασμος.Γιατι σε μια μεγαλη αγαπη ,ερωτα οπως θες πες το ουτως η αλλως γινεσαι ''εις τα εξ ων συνετεθεις''ε να μην σου μεινει και λιγη τοση δα αξιοπρεπεια στο τελος?Να τα ριμαξει ολα ο αλλος?Ολα?Γιατι?

Roadartist είπε...

καλημέρα!
Ανάσα του βορρά θα συμφωνήσω μαζί σου .. :)) Αξία έχει να νοιώθεις!
Ωραιο και το τραγουδάκι! :)

Ανασα του Βορρα είπε...

Φαραόνα μου,

Όσα από τα συναισθήματα ανέφερες(αγάπη,έρωτας,σεβασμός)όλα αυτά υπόκεινται σε πράξεις μαθηματικές.
Προστίθενται,αφαιρούντα,πολλαπάσιάζονται και το σημαντικότερο...ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ.
Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ όμως είναι κάτι που ανήκει αποκλειστικά σε μας.Είναι κατά δική μας.
Τη θωρακίζουμε και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν μα σε κανέναν,όχι απλά να την πλησιάσει,αλλά ούτε καν να την αγγίξει.

Τάδε έφη Ανάσα.

Ανασα του Βορρα είπε...

roadartist,

Ευχαριστώ.
Είσαι η πρώτη που σχολιάζεις αυτό το εδώ και πάρα πολλά χρόνια αγαπημένο μου τραγούδι.
Χαίρομαι που σου άρεσε αν και εδώ η εκτέλεση...μισοακούγεται.
Κάποια στιγμή θα το βάλω στον player να ακουστεί σε όλο του το μεγαλείο.

faraona είπε...

TΩΡΑ ΠΗΓΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ.

Ανώνυμος είπε...

Ο καθένας από μια ιστορία παίρνει αυτό που καταλαβαίνει ή αυτό που τον εντυπωσιάζει τέλως πάντων.
Εμένα μου έκατσε το ¨παιχνίδι¨ με το τσιγάρο και κατάλαβα γιατί η Κανέλλη εμφανίζεται μόνιμα με ένα τσιγάρο αναμμένο!
Εμπνέεται...
Εγώ πάντως τόκοψα και αυτή ίσως είναι η αιτία που ξέμεινα από ιδέες!
Και για να το σοβαρέψω λιγάκι...
Ωραία γραφή.
Δεν γνωρίζω Αγγλικά. Ποιος ο τίτλος της ταινίας (επί το Ελληνικόν) που κάτι μου θυμίζει;
Σε καλημερίζω Θερμά.

rain είπε...

Πόσο γνώριμη σκήνή περιγράφεις..Τσιγάρο, δάκρυα, μούδιασμα..όμορφη γραφή Καλημέρα σου

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Έρωτας...συναίσθηματα και ..αμφιβολία..
Μαζί πάνε. Αξίωμα είναι, αναμφισβήτητο.

Ανασα του Βορρα είπε...

Και να την αφήσεις εκεί *φαραονα* στη θέση της. Και την αξιοπρέπεια να την βάλεις δίπλα της, κολλητά αν γίνεται.Κι όταν κάνει περίεργες κινήσεις(η καρδιά)θα ακουμπάει στην ασφάλεια της αξιοπρέπειας.Οπότε δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα... ότι και να κάνεις.

faraona είπε...

Ax!καρντασι μου τι να παθω πια εγω...Γανωθηκα πια!

Μετεωρίτης είπε...

κι εγώ άναψα τσιγάρο!

υπέροχη η ιστορία, όσο για την Λαμπέτη-Φιλουμένα... δεν βρίσκω λόγια!

Είμαι εντελώς μα εντελώς άκεφη, πάω στον χασάπη (οδοντίατρο) σφαδάζοντας από τον πόνο...

(τα πολλά τσιγάρα, βλέπεις..)

καλησπέρα

Ανασα του Βορρα είπε...

Δεν στερείσαι ιδεών και έμπνευσης*synea*.

Όσο για τον τίτλο της ταινίας δεν γνωρίζω με ποιόν τίτλο κυκλοφόρησε στην Ελλάδα.'Οσο για την μετάφραση είναι "Κορίτσι στη γέφυρα".

Καλό μεσημέρι από τον βροχέρο βορρά.

Ανασα του Βορρα είπε...

Δεν ήταν δάκρυα,*rain* ΛΕΜΕ!!!
Το κωλοτσίγαρο φταίει που μπήκε ο καπνός στα μάτια, ΛΕΜΕ!
'Οσο για το μούδιασμα...θα φταίει ...εεεε κάτι θα φταίει και γι αυτό, ΛΕΜΕ!!!!

Χαμόγελα και φιλάκια βορεινά

Ανασα του Βορρα είπε...

Μην ανάβεις φωτιές πάλι *σπίθα*.
Που τον είδες τον "έρωτα" ε;
Τα άλλα....οκ
΄
Φιλιά!

Ανασα του Βορρα είπε...

Καρντασίνα Φαραόνα... ;)

Ανασα του Βορρα είπε...

Το ντουμανιάσαμε εδώ μέσα *μετεωρίτη* μου.

Τη Λαμπετη στο "Φιλουμένα Μαρτουράνο" την είδα στο θέατρο πριν....να μη πω πόσο... πριν!
Θεά!
Χίλες φορές καλύτερη από την Λώρεν στην ταινία που είδα.
Η συγκεκριμμένη σκηνή που περιγράφω...απλά ΣΥ-ΓΚΛΟ-ΝΙ-ΣΤΙ-ΚΗ!

Και πρόσεχε τους "πονόδοντους".
'Αντε περαστικά και να μας επιστρέψεις χωρίς πόνο.
Φιλιά

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Εν οίδα ότι ουδέν, περί έρωτος μόνο είπα".
-))

akrat είπε...

καλησπέρα σας...
θα κόψω το τσιγάρο θα κόψω το τσιγάρο... δύο μήνες προσπαθειών δεν θα πάνε χαμένες... βαλτοί...

Ανασα του Βορρα είπε...

Τώρα το έσωσες *σπίθα* :) ;)

Ανασα του Βορρα είπε...

Ακρατ,
Να χωρίσουμε τα blogs λες σε ...καπνίζοντα κα μη καπνίζοντα;
Δεν μας έφτανε εδώ ο καπνός της...φλόγας, έχουμε και τη κάπνα από το τσιγάρο.
Καλή συνέχεια στη προσπάθεια σου και καλή δύναμη.

Dr_MAD είπε...

Απαπα! Τι έστειλες στην Αμαθεια? Ανατρίχιασα

Το "πού στο διάολο είναι ο αναπτήρας" θα μπορούσε να είναι το μότο του κειμένου. Ο αναπτήρας της φλόγας σου. Φιλί καυτό ;-)

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Γιατί, τι ήταν άσωτο..και το έσωσα;
Ο βαρδάρης..σας πάει και σας φέρνει, μου φαίνεται, εκεί πάνω!

prasino liker είπε...

Oxi αλλα δακρυα,οχι συγνωμες οχι τιποτα απο ολα αυτα.Εσυ τον σεβεσαι.Εχει δικιο η Synas.Aυτος τι;Kτυπαει δηλαδη και την πορτα και τον ανεχομαστε;Στο καλο να παει.

prasino liker είπε...

Ξεχασα να σου πω ωραιο το τραγουδι.Το εχω ακουσει αλλα δεν ειχα δει ποτε το video clip.Λες να μας βλεπουν ετσι οι αντρες; Σαν στοχο για τα παιχνιδια τους;

Ανασα του Βορρα είπε...

@ mad

@ σπιθα

@ Πρασινο λικερ

Σας ευχαριστώ
Την καλημέρα μου

mamma είπε...

Καλησπέρα... τι να πω!
Μου λύγισε το σημείο που προσπάθησε να κρύψει το βλέμμα της, πόσες φορές το έχω κάνει αλήθεια:-(

Ανώνυμος είπε...

εντάξει, εγώ δεν καπνίζω (για να προσθέσω κι άλλο καπνό) μπορώ όμως να απολαμβάνω την αμεσότητα του λόγου και την όμορφη αποτύπωση των συναισθημάτων.

Πάρα πολύ ωραίο!!

Καλό βράδυ

Ανασα του Βορρα είπε...

Ω mammy blue!!!!

Χρόνια και ζαμάνια!
Χαίρομαι που σε βλέπω και μάλιστα όχι "blue" ;)
'Ετσι να είσαι πάντα!
Μια ζεστή καλημέρα από Βόρεια :)

Ανασα του Βορρα είπε...

Σωτήρη,
Τα λόγια σου με τιμούν!
Σ'ευχαριστώ πολύ.
Την καλημέρα μου.

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Στα τρελά μου όνειρα (κι εγώ)δοσμένη, πάντα γελαστή, και γελασμένη... και ανεπίδεκτη μαθήσεως!

marianaonice είπε...

Ωραίο κείμενο! Ζωντανό και άμεσο σαν να το ζήσαμε όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας και σίγουρα θα το ξαναζήσουμε σε πολλές αμήχανες στιγμές...
Καλή σου μέρα.

Ανασα του Βορρα είπε...

Τέρας....
'Ετσι! :)

Ανασα του Βορρα είπε...

Μαριάνα στο πάγο,
Αμήχανα αισθάνομαι και γω με τα λόγια σου.
Ευχαριστώ!

takis είπε...

Αυτοί είναι αποχωρισμοί που μου αρέσουν..
τάχουν όλα,πεταχτά φιλιά στο μάγουλο, τσιγάρα, πικρά δάκρυα,τελευταία κλεφτά βλέμματα απο το παράθυρο...

Ωραία..

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Που το βλέπεις το ωραίο taki;
Όλες οι γυναίκες , ψύχωση, με τους αποχαιρετισμούς, έχουν..
Και όλο τις ...εγκαταλείπουν, μην...πώ!

Ανασα του Βορρα είπε...

@Taki και @σπίθα,
...μην πω ΕΓΩ καλύτερα!!!(Περί εγκαταλείψεων και ανοίξω πληγές που δε κλείνουνε)
Τα αποθυμένα σας μέσα!!!
Κοινά μοιρασμένα μωρέ για όλους μας είναι, ανεξαρτήτως φύλου μη χ@σω!!
(Το 'πα τελικά δεν άντεξα):P

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

-ΡΡΡ
Εε ..καλά μιά κουβέντα είπαμε -))
Φυσικά και ισχύουν για όλους...
Αλλά τα σχόλια, τα πάνω μιλάνε για τις γυναίκες και σωστά τα λένε..
Για να ..ισοφαρίσω, λοιπόν..!
ουφ...ανάσα..

Κούκος είπε...

Έτσι σοφή που έγινες,
με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες
τα ποδαρικά μου τι σημαίνουν.
Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια!

Ανασα του Βορρα είπε...

Σπίθα ...ισοπαλία λοιπόν!
Ας δώσουμε τα χέρια.
Την καλησπέρα μου.

Ανασα του Βορρα είπε...

Βρε ΚΟΥΚΕ!!
Δε φτάνει που μου πήρες τη μπουκιά από το στόμα,δε φτάνει που με άφησες με το pots στο χέρι,περιμένεις και συνέχεια τώρα!!
Που να τη βρω ε;
Πήγα να την ξαναβάλω ζγκατάψυξ ,φυσάει ένας βαρδάρης,μου την παίρνει από τα χέρια...την πήγε αλλού.Πού, δε ξέρω ακόμη, τη ψάχνω.
Τες πα,σε συγχωρώ ποδαρικό καλό έκανες,να ξανάρθεις.
Πάω να ρίξω έναν χορό τώρα να μου κατέβει καμμιά ιδέα.

Ανώνυμος είπε...

"Δεν κλαίω που φεύγεις
δεν κλαίω για τώρα
δεν κλαίω την ώρα
του αποχωρισμού

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
κλαίω την ώρα του σπαραγμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πια
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ

Δεν είναι από ζήλεια
που σφίγγω τα χείλια
και κλαίω μπροστά σου
χωρίς να ντραπώ


Κλαίω την ώρα του γυρισμού
με τα σημάδια του χαλασμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πια
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ