Αν μου ζητούσαν αυτή τη στιγμή να δώσω τη μισή μου ζωή ως αντάλλαγμα, για να βρεθώ εδώ...θα το έκανα. Αρκεί να ήταν λίγο πάνω από 6 ώρες (η ζωή μου) για να προλάβω να πάω.Τόση είναι η διαδρομή μέχρι αυτό το πλατάνι, που με φιλοξένησε για λίγο προσφέροντάς μου τον δροσερό του ίσκιο, μια καυτή Αυγουστιάτικη μέρα . Στάθηκα για λίγο να ξεκουραστώ από την πεζοπορία, όταν σήκωσα το βλέμμα μου ψηλά και είδα αυτήν την εικόνα.
"Η ελπίδα κάνει προσπάθεια να τρυπώσει¨
Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό στη θέα αυτής της εικόνας. Την αποθανάτησα για τις...δύσκολες ώρες.Ξαπλωμένη ανάσκελα, πάνω στις ζεστές και υγρές πέτρες... κάτω από αυτόν τον πλάτανο,
για μια ανάσα, στις όχθες του Αχέρωντα.
Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν
Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Get your own playlist at snapdrive.net!
33 σχόλια:
Καλησπερα Ανασα, στη Γλυκη ειναι τραβηγμενη η φωτο;
Οπου και να ειναι, ειναι οντως υπεροχη!!!
Ναι *Αντώνη* :)
Ακολουθούν...περισσότερα για την πεζοπορία.
Καλωσόρισες στο ονειροδρόμιό μου.
Πολύ ωραία...και το "δέσιμο" με το ποίημα, ιδανικό...
!!
Ηλιαχτίδα..ανάσα -)
Σπίθα...
Ευχαριστώ αλλά...αν νομίζεις ότι με τα γλυκά σου λόγια θα με κάνεις να ξεχάσω αυτά που μου έσουρες στης "Σύνας"...είσαι πολύ γελασμένος.
Προσπάθησε όμως λίγο ακόμη και ίσως...μου περάσει ή δε θα μου περάσει...ή μήπως θα μου περάσει;
:P
Μια πραγματικα ομορφη ανασα στην καθημερινοτητα μας.
Τι ομορφη φωτογραφια ανασα μου και φανταζομαι απο κοντα πως θα ηταν!
Κοιτα στο τελος του μπλογκ μου να δεις τι φωτο αναρτησα χθες και θα καταλαβεις τον συντονισμο μας.
Εχω αρχισει να αναρωτιεμαι πια!Πολλα φιλια κοριτσακι μου!
Καλή σου μέρα *πράσινο λικέρ*!
Πόσο ανάγκη τις έχουμε αυτές τις...ανάσες!
Φαραόνα,
Αυτό που διαπίστωσα εδώ και 1,5 μήνα που μπλογκάρω και πραγματικά με έχει καταπλήξει,είναι αυτός ο συγχρονισμός συναισθηματικής έκφρασης σε πολλούς από μας(bloggers)εδώ μέσα.
Την καλημέρα μου
Σου έχει,ήδη περάσει, αλλά το καθυστερείς, για να ακούς ..γλυκόλογα..-))
Γνωστό το κόλπο...
(και μην αρχίσεις, πάλι..."εγώ δεν κάνω κόλπα...κλπ", σε πιστεύω!)
Σπίθα,
Πώς με πιάνννεις*... πως με πιάνννεις!!!
(*ννν=ν Αμαλλλίας παρά 5)
Αδερφή μου αλήτισσα, πουλί...! :)
Καλησπέρα
Είσαι πολύ τυχερή που μπορείς να αποκωδικοποιείς αυτά τα μαγικά μυστικά της φύσης. Φαντάζεσαι πόσοι άλλοι ξάπλωσαν στα δροσερά βότσαλα και είδαν το ίδιο θέαμα; Τίποτα όμως δεν κατάλαβαν. Μπορεί και η ηλιακτίδα να τους θάμπωσε, και να έκλεισαν τα μάτια...
Αμάθεια,
"Κι όμως πάλι σε ζητώ σε μια πόλη γύφτισσα
εσύ έφυγες μακριά και έμεινες αλήτισσα"
Ξέρεις πως πεθαίνω για πλατάνι..Σα να πήρα βαθιά ανάσα και γεύτηκα τ'άρωμά του..Υπέροχη φωτό..Καλησπέρα σου..
Πολύ καλό ..το σχόλιο.
Πάρα πολύ καλό ..γλυκό.
(δεν έχει άλλα γλυκόλογα.θα καλομάθεις!)
Έλα βρε ανάσα, γιατί χρειάζεται να δώσεις τη μισή σου ζωή για να βρεθείς στον πλάτανο του Αχέροντα;
Δώσε τις έξι ώρες του ταξιδιού και συνέχισε να απολαμβάνεις το υπόλοιπο του βίου σου και με άλλες περιπλανήσεις.
Βέβαια, το όλο κείμενο με την τόσο ρομαντική διάσταση (και) κάτι ¨άλλο¨ πρέπει να υποκρύπτει...
Οι στίχοι υπέροχοι όπως και η μουσική υπόκρουση.
stiliano,
Είχα την τύχη να ζήσω πάρα πολλά καλοκαίρια μέσα στη φύση.Να κοιμάμαι με νανούρισμα από το θρόισμα των φύλλων και να ξυπνάω από το κελάηδαμα των πουλιών. Έμαθα τη γλώσσα της,και μου δίδαξε τα σημάδια της. Το μόνο αντάλλαγμα που ζήτησε είναι ο σεβασμός προς αυτήν. Και αυτό κάνω.
Σέβομαι τη φύση και ότι ανήκει σε αυτήν.
Την ηλιαχτίδα άλλοτε τη βλέπω σα σημάδι ζωής και άλλοτε σαν ελπίδα. Τη βροχή άλλοτε σα πονεμένο δάκρυ της και άλλοτε σα κάθαρση.
Πληγώνομαι όταν βλέπω να την πληγώνουν.
Και ειδικά, αυτοί οι ίδιοι που διακηρύσσουν με σθένος και δυνατές φωνές την αγάπης τους προς τη φύση.
Την αγαπάνε αλλά δεν την σέβονται.
Αυτοί, που όπως είπες, αντί να απολαύσουν τη ομορφιά μια παιχνιδιάρας ηλιαχτίδας…θαμπώνονται και κλείνουν τα μάτια ή κρύβονται σε μέρη σκοτεινά για να αποφύγουν το φως της.
Βροχούλα μου,
Και τα πλατάνια, αγαπάνε τη "βροχή". :)
Σπίθα,
δεν καλομαθαίνω...αρκεί να μην ανεβάζουν το ζάκχαρο.;)
Καλά θα πίνεις..τότε και ένα ποτήρι με...
ΓΚΡΕΙΠΦΡΟΥΤ ...γλυκειά μου !
Καληνύχτα..
-)
Synea,
Ο λόγος που "υποκρύπτεται" είναι "που λέει ο λόγος".
Πόσες φορές όλοι μας δεν έχουμε πει τη φράση "θα έδινα όλη τη ζωή μου για..." Εγώ πρόσφερα απλά τη μισή.Τσιγκούνα είμαι λες;
Μακάρι το υπόλοιπον του βίου μου, όπως και ο βίος του κάθε ανθρώπου να είναι τόσος ώστε να προλάβει να κάνει τις περιπλανήσεις που λαχταράει.
Πάρε και λίγο άσμα.
"Ποιος το ξέρει, τι μας έγραψε η μοίρα ποιος το ξέρει
Κι αν μας βρει και τ΄άλλο καλοκαίρι, ποιος το ξέρει"
Σπίθα;
Γλυκόλογο και γκρέιπφρουτ;
Να πικραίνεται το γλυκόλογο δηλαδή;
Ε δε λέει!
Καληνύχτα και σε σένα.
Να γλυκαίνει το Γκρέιπφρουτ...
Δύο γλυκόλογα.. ένα ποτήρι.
-))
Συμβιβάσου επιτέλους, αλλά ταυρίνα και ισχυρογνώμων..!
Καληνύχτα!
Καληνύχτα...Σπίθα.
Αλλά συμβιβασμούς από λάθος άνθρωπο ζητάς!
Δεν ζητώ...προτείνω-)
Καλά ..συμβιβάζομαι εγώ, δικό σου το πρόβλημα.Με ποιόν θα διαφωνείς;
Ότι ..θες, εσύ, ναί εγώ!
Γλυκόλογα χωρίς χυμούς...με ποτό!
Τι θα γίνει τώρα;
"Καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει"που είπε και μια τύπισσα;;
-)))))
Δεν μ´ ακούς και είδες τι κάνεις!
-))
Τι θα γίνει τώρα;Ξεμπλεξέτα εσύ που τα έμπλεξες!
Κι εγώ με τον Σπίθα μου θα συμφωνήσω..
όμορφα έδεσαν..
Ήρθε και τρύπωσε ο Ερμής
στο όνειρό μου μέσα
και του είπα Αφεντάκο μου,
πώς χάθηκε η ζωή μου.
Και δε γελώ, δε χαίρομαι
μήτε τα πλούτη θέλω,
μα κάποιος πόθος με βαστά
ζητάω να πεθάνω.
Τις υγρές να δώ με τους λωτούς
του Αχέροντα τις όχθες.
Σαπφώ
Σπίθα και Ντίβα,
Τις καλημέρες μου!
Κούκε μου...
Βαρκάρη του Αχέροντα
Σ΄ έχουν ξεδιαλεγμένο
Να ΄χεις μολύβι στην καρδιά
Στα μάτια νυχτερίδες
Κι όσους ρωτάν για συγγενείς
Να λες πως δεν τους είδες
Ήρθα κι εγώ ένα πρωινό
Που χαν τα χόρτα πάχνη
Μήτε στη βάρκα σου να μπω
Ούτε για να ρωτήσω
Στην όχθη μόνο να σταθώ
Και να σου τραγουδήσω
Φοράει ο μέρμηγκας γυαλιά
Κι οι πέτρες έχουν γένια
Έχεις κι εσύ κακόμοιρε
Κουπιά σε μαύρα χάλια
Που μόλις πέσουν στο νερό
Λιώνουν σαν παξιμάδια
(Θανάσης Παπακωνσταντίνου)
Την καλημέρα μου!
Ανασα μου δεν υπαρχει προβλημα πουθενα.Ουτε απο μενα.Και ηδη ειχα διαβασει αυτο που λες πανω απ τον ανωνυμο.
Απ οτι θα ειδες ουτε γω γιορταζω κανενα αη Βαλεντινο η αη Σιχτηρι πως αλλιως να τον πω, δηλαδη, γι αυτο συνδεω και το θεμα του ερωτα με τον θανατο,,,κι οχι με ροζ και κοκκινα φρουφρου!
Φυσικα σεβομαι τις αποψεις ολων που το κανουν.Εμενα προσωπικα ο ερωτας δεν μ αγγιζει ως γιορτη,ουτε καν τον θεωρω γιορτινο και χαρουμενο.Την αγαπη ναι βεβαιως.Αλλα ο ερωτας ειναι σαρακι.Ανθρωπινος καλοδεχουμενος αλλα σαρακι.Καλα εκανες οτι εκανες λοιπον.ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ.
Ανασα μου νασαι καλα κοριτσι μου ,ν αγαπας τη ζωη και τα λαμπερα πραγματα και να εχεις τη φυση παντα μεσα στην καρδουλα σου.Απλα ξαναπερασα μετα το μηνυμα σου για να σου κανω λιγο πως το λεμε αυτο εμεις εκει πανω.''Τζαρτζαρισμα''.Εχω αυτο το θαρρος μαζι σου .Μηπως δεν πρεπει?Να μου πεις αν ειναι...φιλι φωτεινο.
Faraona,
προχώρα στην επόμενη στάση είναι η απάντησή μου.
Δημοσίευση σχολίου