Γλάρος Ιωνάθαν Λίβιγκστον

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ!

(Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσμασμα από το αλληγορικό παραμύθι του Richard Bach που αναφέρεται σε μια κοινωνία γλάρων με νόμους κανόνες και συνήθειες οπως αυτές των ανθρώπων.Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον ανακάλυψε νέους τρόπους και μεθόδους πετάγματος που ξέφευγαν απο τους συμβατικούς.
Μια μέρα προσγειώθηκε χαρούμενος στο νησί των γλάρων θέλοντας με ενθουσιασμό να μεταφέρει και στους υπόλοιπους γλάρους αυτά που είχε μάθει .)
Και..........

Οι Γλάροι ήταν μαζεμένοι στη Συνάθροιση του Συμβουλίου όταν προσγειώθηκε και καθώς φαίνεται ήταν εκεί συγκεντρωμένοι από ώρα. Γιατί, πραγματικά, περίμεναν.
"Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρε! Στάσου στο Κέντρο!".Τα λόγια του Γέροντα ακούστηκαν με μία φωνή υπέρτατης επισημότητας. "Στάσου στο Κέντρο» σήμαινε μόνο μεγάλη ντροπή ή μεγάλη τιμή. Στο Κέντρο για Τιμή ήταν ο τρόπος, με τον οποίο διακρίνονταν οι πιο μεγάλοι αρχηγοί των γλάρων. Μα φυσικά, σκέφτηκε, στο Πρόγευμα του Σμήνους σήμερα το πρωί είδαν την Κατάκτηση!
Εγώ όμως δέν θέλω τιμές. Δεν επιθυμώ να γίνω αρχηγός. Θέλω μόνο να μοιραστώ ό,τι ανακάλυψα, να δείξω τους ορίζοντες πού απλώνονται μπροστά μας. Έκανε ένα βήμα μπρός.
«Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρε», είπε ο Γέροντας, «στάσου στο Κέντρο για Ντροπή να σε δουν οι σύντροφοί σου γλάροι!».
‘Ηταν σα να τον είχαν χτυπήσει με σανίδα. Τα γόνατά του λύγισαν, τα φτερά του ζάρωσαν, τα αυτιά του βούιζαν. Στο Κέντρο για Ντροπή; Αδύνατο!
Η Κατάκτηση! Δεν μπορούν να καταλάβουν! Κάνουν λάθος, λάθος!
«...για την επικίνδυνη ανευθυνότητα του», η σοβαρή φωνή αντηχούσε, «που καταπατά την αξιοπρέπεια και την παράδοση της οικογένειας των Γλάρων»...

Να σταθεί στο Κέντρο για Ντροπή σημαίνει πως θα τον διώξουν έξω από την κοινωνία των γλάρων, απόβλητο σε μοναχική ζωή στους Πέρα Βράχους.
«...κάποια μέρα, Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρε, θα μάθεις πως η ανευθυνότητα δεν αποδίδει. Η ζωή είναι το άγνωστο κι αυτό που παραμένει άγνωστο· ένα μόνο είναι γνωστό: πως ερχόμαστε στον κόσμο τούτο για να τρώμε, για να παραμείνουμε ζωντανοί όσο μπορούμε περισσότερο».



‘Ένας γλάρος δεν αντιμιλά ποτέ στο Συμβούλιο τού Σμήνους, αλλά η φωνή του Ιωνάθαν ξέσπασε.

«Ανευθυνότητα; Αδέλφια μου!» φώναξε. «Ποιός είναι πιο υπεύθυνος από το γλάρο που ανακαλύπτει κι ακολουθεί ένα νόημα, έναν ανώτερο σκοπό στη ζωή; για χίλια χρόνια τσαλαβουτούμε ψάχνοντας να βρούμε ψαροκεφαλές, αλλά τώρα έχουμε ένα σκοπό στη ζωή - να μάθουμε, να ανακαλύψουμε, να 'μαστε λεύτεροι! Δώστε μου μια ευκαιρία μόνο, αφήστε με να σας δείξω τι ανακάλυψα...».
Το Σμήνος θαρρείς πως ήταν πέτρινο.
«Δεν ανήκεις πια στην Αδελφότητα» φώναξαν όλα μαζί, και μονομιάς έκλεισαν τ' αυτιά τους και του γύρισαν τις πλάτες.
Ο Ιωνάθαν Γλάρος πέρασε τις υπόλοιπες του μέρες μόνος, αλλά πέταξε μακριά, πιο μακριά από τους Πέρα Βράχους. Ήταν θλιμμένος όχι από μοναξιά, αλλά γιατί οι γλάροι αρνήθηκαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε· αρνήθηκαν ν’ ανοίξουν τα μάτια τους καί να δουν.
Κάθε μέρα μάθαινε περισσότερα. ‘Έμαθε πως μια βουτιά μπορούσε να τον βοηθήσει να ανακαλύψει τα σπάνια και νόστιμα ψάρια που κολυμπούσαν κοπαδιαστά δέκα πόδια κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού: δε χρειαζόταν πια ψαρόβαρκες και μπαγιάτικο ψωμί για να επιζήσει. Έμαθε να κοιμάται στον αέρα, ακολουθώντας νυχτερινή πορεία πάνω στο θαλασσινό αγέρι και καλύπτοντας εκατό μίλια απ’ το ηλιοβασίλεμα ως τα ξημερώματα. Με τον ίδιο εσωτερικό του έλεγχο, πετούσε μες από βαριά θαλασσινή ομίχλη κι ανέβαινε ακόμα πιο ψηλά στον αστραφτερό καθαρό ουρανό... ενώ την ίδια ώρα όλοι οι άλλοι γλάροι στέκονταν στη στεριά μέσα στην καταχνιά και τη βροχή. ’Έμαθε να πετάει με τους αψηλούς ανέμους βαθιά πάνω απ’ τη στεριά, να βρίσκει εκεί για να τραφεί νόστιμα έντομα.
‘Οτι είχε κάποτε ελπίσει να προσφέρει στο Σμήνος το κέρδιζε τώρα μόνο για τον εαυτό του· έμαθε να πετάει, και δε μετάνιωσε για το τίμημα που χρειάστηκε να πληρώσει. Ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος ανακάλυψε πως η πλήξη κι ο φόβος κι ο θυμός είναι η αιτία που η ζωή ενός γλάρου είναι τόσο σύντομη, κι όταν αυτά χάθηκαν από τη σκέψη του, έζησε μια πραγματικά μακριά κι ευχάριστη ζωή.

Αυτός ήταν ο πρόλογός μου, για να συστήσω σε όσους δεν έτυχε να διαβάσουν το βιβλίο,τον "φίλο μου" Γλάρο Ιωνάθαν ,τον οποίο είχα τη χαρά να γνώρισω από κοντά πριν 3 χρόνια σχεδόν ,όταν έκανα κάμπιγκ και...........η συνέχεια στο επόμενο επισόδειο.

Μάλιστα σκοπεύω να δώσω στη δημοσιότητα ΚΑΙ ντοκουμέντα)!!!!

Get your own playlist at snapdrive.net!

Έκανα τη μοναξιά μου
παραθύρι στα όνειρα μου
κι ήρθε κι έκατσε ένας γλάρος
και μου μίλησε με θάρρος.
Μου ‘πε: κοίτα πως πετάω
κι από τα ψηλά κοιτάω
έτσι είδα τα όνειρά σου
κι είμαι τώρα εδώ μπροστά σου.

Μου ‘πε κι άλλα - μου ‘πε κι άλλα
ώσπου άρχισε ψιχάλα...
έλα, μου ‘πε, πάμε τώρα
δε φοβόμαστε τη μπόρα...

Θα πετάξουμε παντού
έχω θύελλα στο νου
αστραπή μες στην καρδιά μου
ουρανό τα όνειρά μου.

Έκανα τη μοναξιά μου
παραμύθι στα όνειρά μου
κι ήρθε κι έκατσε ένας γλάρος
και μου μίλησε με θάρρος.